Czym jest skaryfikacja? To jedna z form "ozdabiania" ciała. Rysunki na skórze tworzone są przez blizny i przebarwienia po celowym okaleczeniu ciała. Jest to jedna z modyfikacji ciała wzbudzająca sporo kontrowersji.
Stosowane techniki to wypalanie, nacinanie i odmrażanie. Historia tej techniki sięga aż epoki neolitu. Często łączona była z rytuałami religijnymi. W kulturach plemiennych była wykorzystywana jako element inicjacyjny, dowód odwagi i dorosłości.
Pierwotne ludy Nowej Gwinei i Australii właśnie tak oznaczały zwycięstwa i porażki na skórze wojownika. Odmiana skaryfikacji jaka pojawiła się w kulturze zachodniej to wypalanie. Służyła ona głównie do znakowania przestępców i niewolników.
Metod skaryfikacji jest kilka. Najprostszą jest wypalanie za pomocą lasera lub odpowiednich narzędzi. Jego odmianą jest wymrażanie np.: ciekłym azotem.
Wycinanie to technika bardziej skomplikowana. Skóra musi być wycięta tak, by przy bliznowaceniu ran, zgrubienia powstały w odpowiedni sposób i utworzyły oczekiwany wzór. Wymaga ona ogromnej prezyzji i znajomości anatomii skóry. Zdarza się, że na świeżą ranę aplikowany jest barwnik, by uwidocznić wzór.
