Od początku ludzkości człowiek dbał o wygląd swojego ciała i ozdabiał go na wiele sposobów. Piercing, podobnie z resztą jak tatuowanie czy saryfikacja ma bardzo długą historię. W starożytnej Grecji, Rzymie, Egipcie, a nawet w odległych kulturach ameryki południowej wszędzie tam piercing był formą zdobienia ciała. Kolczyki oczywiście nie miały pełnić funkcji tylko i wyłącznie estetycznej. Miały one informować o wielu kwestiach takich jak: status człowiek czy przynależność religijna.
Pierwsze przekłucie najprawdopodobniej pojawiły się w starożytnym Egipcie około 5000 r. p.n.e. i miało podłoże religijne. Nie każdy jednak miał prawo do noszenia kolczyków i przekłuwania ciała. W większości przypadków były one zarezerwowane tylko dla wyższych sfer. Na przekłuty pępek mógł pozwolić sobie jedynie faraon.
W Imperium Rzymskim kolczykowanie pełniło wiele funkcji. Przekłute ucho było wyrazem bogactwa, luksusu oraz wysokiego statusu społecznego. Rzymscy wojownicy przebijali sobie sutki na znak swojej odwagi i męstwa. Miało to też praktyczne zastosowanie: kolczyki umieszczone w sutkach wykorzystywali oni do mocowania płaszcza. Rzymianie poprzez kolczykowanie znakowali również swoich przestępców – głównie morderców.
Kultury Ameryki południowej – Majowie i Aztekowie – przekłuwali głównie dolna wargę, która pod wpływem obciążenia rozciągała się. W kulturach tych przekłuwanie języka zarezerwowane było tylko i wyłącznie dla szamanów, którzy pełnili bardzo istotną rolę w społeczeństwie. Wierzono, bowiem, że przekłuty język pozwala na lepszy kontakt z bogami. Wojownicy natomiast przekłuwali sobie przegrody nosowe, by wyglądać bardziej męsko i groźnie podczas walki.
Wśród ludów afrykańskich istniało wiele różnych form kolczykowania. Jednym z nich, podobnie jak u majów było naciąganie dolnej wargi.Gdy miała ona odpowiednie rozmiary wkłada w powstałą dziurę drewniany lub gliniany okrąg. W wielu plemionach afrykańskich jest to symbol piękna. Naciągano również małżowiny uszne. Im była większa i bardziej naciągnięta ty status społeczny danego współplemieńca był wyższy.
Przez całe wieki piercing miał istotne znaczenie komunikacyjne. Jeszcze na początku lat 60 XX wieku kolczykowanie pełniło taka funkcję, gdyż komunikowano przez to przynależność danego człowieka do subkultury.
Współcześnie piercing przybrał wiele nowych form, które nie mają żadnego głębszego, zakorzenionego w tradycji znaczenia. Jest to po prostu forma ozdabiania własnego ciała. Młodzi ludzie poprzez piercing próbują wyrazić siebie, choć ciężko niejednokrotnie określić im własną tożsamość.
Niestety w naszym społeczeństwie wszystko co obiega od normy przyjętej przez wspólnotę w której żyjemy, budzi mieszane uczucia i kontrowersje. Jeśli jednak zastanowimy się nad tym głębiej, to czym właściwie różni się kolczyk w uchu od kolczyka w innym miejscu ciała? prawda jest taka, że ta różnica tkwi w rozpowszechnieniu. Dlatego cieszymy się, że coraz częściej widać ludzi, którzy decydują się na odmienne sposoby piercingu. Może uda się dzięki temu nauczyć ludzi tolerancji wobec "inności".
